ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਕਿ ਧਰਤੀ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇਵੇਗੀ ਜੇਕਰ ਹਰ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਤੱਟ ‘ਤੇ ਇਹ ਅਜੀਬ ਤਿਆਗਿਆ ਟਾਪੂ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ. ਹਾਸ਼ੀਮਾ ਟਾਪੂ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ ਤੱਟ ਤੋਂ ਨੌਂ ਮੀਲ ਦੀ ਦੂਰੀ ‘ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ ਅਤੇ 50 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੇਆਬਾਦ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਸਪੁਰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ, ਇਸਦੀ ਆਬਾਦੀ ਜ਼ੀਰੋ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇਸ ਨੇ ਗੁਲਾਮੀ ਅਤੇ ਜਬਰੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦੇ ਲੰਬੇ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਬਦਕਿਸਮਤ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਲੰਘਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ।
ਇਸ ਟਾਪੂ ਦਾ ਉਪਨਾਮ ਗੁੰਕਨਜੀਮਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਬੈਟਲਸ਼ਿਪ ਆਈਲੈਂਡ। ਇਸਦੀ ਦਿੱਖ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਇਹ ਟਾਪੂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ 1800 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕੋਲੇ ਦੀ ਖੁਦਾਈ ਦੇ ਸਥਾਨ ਵਜੋਂ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਹੋਇਆ, ਜਦੋਂ ਕੋਲੇ ਦੇ ਅਮੀਰ ਭੰਡਾਰਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਮਿਤਸੁਬੀਸ਼ੀ ਨੇ 1890 ਵਿੱਚ ਟਾਪੂ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀਆਂ ਖਾਣਾਂ ਖਰੀਦੀਆਂ, ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।
ਉਸਾਰੀ ਦੇ ਦੈਂਤ ਨੇ ਟਾਪੂ ਨੂੰ ਵਸਾਇਆ ਅਤੇ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਸਹੂਲਤਾਂ ਬਣਾਈਆਂ। ਟਾਪੂ ‘ਤੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ‘ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਨਵੀਨਤਮ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨਾਲ ਲੈਸ ਘਰ ਸਨ। ਫਿਰ ਵੀ ਵਸਨੀਕਾਂ ਲਈ ਹਾਲਾਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਨ ਅਤੇ ਖਾਣਾਂ ਦੇ ਧੂੰਏਂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਈ ਭਾਰੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਹਵਾ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸਾਹ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਬਿਮਾਰੀ ਸੀ।ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਕੋਲੇ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਮਾਈਨਿੰਗ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲੋਕ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਟਾਪੂ ਖਾਲੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਕਮਾਲ ਦੇ ਕੰਕਰੀਟ ਦੇ ਢਾਂਚੇ ਢਹਿ ਗਏ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ‘ਤੇ ਮੁੜ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਚੀਨੀ POWs ਨੂੰ ਸ਼ੋਸ਼ਿਤ ਕੋਰੀਆਈ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਾਸ਼ੀਮਾ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਖਾਣਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਕਠੋਰ ਅਤੇ ਅਣਮਨੁੱਖੀ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਟਾਪੂ ਤੋਂ ਭੱਜਣਾ ਕੋਈ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕ ਭੁੱਖ ਅਤੇ ਥਕਾਵਟ ਨਾਲ ਮਰ ਗਏ।
